อังมอ แห่งมัณฑะเลย์

อังมูกับรถคู่ชีพ

REMEMBERING:  Mandalay, Myanmar

ท่องเที่ยวมัณฑะเลย์ เป็นเมืองที่ใหญ่ต้องใช้ยานพาหนะในการเดินทางในจุดท่องเที่ยวที่กระจายตัว ซึ่งปกติแล้วเวลาที่เราจะเลือกรถรับจ้างหรือไกด์พาเที่ยว จะทำการหยั่งเชิงว่าถูกชะตาหรือนิสัยใจคอของคนผู้นั้นหรือเปล่า เพราะถ้าหากการไปเที่ยวคนเดียวแล้วต้องไปเจอกับคนที่เรารู้สึกไม่โอเค มันจะสร้างความลำบากใจหรือหงุดหงิดไปตลอดทั้งการเดินทาง

เมื่อครั้งที่ขึ้นมาจากเรือ แล้วได้ใช้บริการน้องอังมอผู้ขับรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างเพื่อไปโรงแรมที่พัก ด้วยรถที่เก่ามากแทบจะหลุดเป็นชิ้นๆ ทำให้ราคาที่น้องเค้าบอกรับกับลูกค้านั้น ถูกกว่าค่าจ้างตามปกติ และเมื่อได้ลองนั่ง ก็เห็นถึงความถ้อยทีอะไรบางอย่างบนท้องถนนที่ปกติหาได้ยากกับคนท้องถิ่นที่นี่เวลาขับรถ เราจึงตัดสินใจใช้บริการน้องเค้าต่อในวันที่เหลือ ซึ่งเมื่อเทียบกับสถานที่ท่องเที่ยวจากเมืองอื่นๆที่ได้ไปก่อนหน้านี้ต้องถือได้ว่าที่นี่ก็งั้นๆ ทั้งในเรื่องบรรยากาศและความหนาแน่นของนักท่องเที่ยว จึงทำให้ไม่ได้ตื่นตาตื่นใจกับการได้เที่ยวที่นี่นัก แต่น้องพลขับคนนี้กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ประทับใจที่สุด ทั้งในการช่วยเหลือหรือความพยายามในการสื่อสารเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อที่จะทำหน้าที่เป็นไกด์กลายๆทั่งที่ไม่ได้มีความจำเป็น เพราะพลขับรับจ้างส่วนใหญ่ก็จะไปส่งตามที่ต่างๆแล้วก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปตามเรื่อง แต่กับน้องคนนี้ที่พยายามจะพาเราไปในที่ที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับจริตที่เราต้องการ

เก่าถึงขนาดต้องเอสมือมาจับไว้ตอนถนนไม่ดี เดี๋ยวร่วง

ด้วยความที่เราอยากไปเที่ยวที่แปลกๆ ที่ไม่ใช่ที่เที่ยวหลัก อังมอเลยพาไปที่วัดแถวบ้านที่เค้าชอบไป ซึ่งก็มีสิ่งปลูกสร้างที่โฉ่งฉาง สีสันสดใจ ขณะที่เดินอยู่เราก็ได้ยินเสียงลูกหมาส่งเสียงร้องมาจากกองไม้ จึงเดินเข้าไปดู ยังไม่ทันเห็นตัว ก็ได้มีงูเห่าตัวใหญ่อ้วนเกือบเท่าแขนเลื้อยสวนออกมาและหลบหายไปยังกองไม้อีกกองนึงอย่างรวดเร็ว มันทำให้เราทั้งกลัวและอดห่วงชีวิตของเหล่าลูกสุนัขพวกนั้นได้

หลังจากนั้นพวกเราก็ได้ขี่รถไปที่สะพานไม้อูเบ็งด้วยความกังวล ซึ่งเราคงน่าจะใช้เวลาอยู่ที่นี่สักพักใหญ่ จึงได้นำเงินให้น้องเค้าไปซื้ออาหารให้เหล่าลูกสุนัขที่วัดแล้วค่อยกลับมารับ ซึ่งก็น่าจะเสร็จทันเวลากันพอดี เพราะระหว่างทางมา กลับไม่พบร้านที่ขายอาหารที่สุนัขน่าจะทานกันได้เลย

เมื่อกลับมาที่จุดนัดพบ อังมอก็รีบเอาโทรศัพท์ที่ถ่ายคลิปลูกสุนัขกำลังกินอาหารกันมาให้เราดู จึงได้ถามกลับไปว่า นี่ถึงขนาดต้องถ่ายคลิปมาให้ดูเลยเหรอ กลัวเราไม่เชื่อใจขนาดนั้น?  ซึ่งน้องเค้าก็ตอบกลับมาว่า เปล่า ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น แต่คิดว่าเราคงอยากเห็นว่าลูกสุนัขมันกินกันอย่างเอร็ดอร่อยขนาดไหนมากกว่า ลูกสุนัขทุกตัวยังอยู่ครบกันดี

วัดแถวบ้านอังมอ
กองไม้ที่งูเลื้อยหายเข้าไป
อังมอพาเดินเที่ยวในวัดที่เขามาประจำ

อีกวันที่วัดมหามัยมุนีเราได้ซื้อทองคำเปลวสองชุดเพื่อที่จะได้เข้าไปปิดทองที่พระมหามัยมุนี เมื่อจะนำกระเป๋าเข้าไปเก็บที่ตู้ล็อคเกอร์ที่ทางวัดเตรียมไว้ให้กลับพบว่า กระเป๋าเป้เราใหญ่เกินกว่าที่จะยัดเข้าไปได้ จึงให้อังมอเข้าไปปิดทองก่อน หลังจากนั้นเราจึงฝากกระเป๋าที่มีทรัพย์สินทั้งหมดไว้กับน้องเค้าอย่างไปต้องลังเลใจ

หลังจากที่อยู่ด้วยกันสามวัน เรารู้สึกได้ถึงความดีและอ่อนโยนของคนๆนี้ จนทำให้เราอดห่วงไม่ได้ว่า หลังจากนี้เค้าจะมีนักท่องเที่ยวคนอื่นใช้บริการอีกหรือไม่ เพราะรถที่เก่าแทบจะหลุดเป็นชิ้นๆกับภาษาอังกฤษที่อังมอพยายามเรียนรู้อยู่ มันเป็นเรื่องยากมากที่ใครจะตัดสินใจใช้บริการที่เค้าเสนอโดยที่เห็นเศษเหล็กวิ่งได้แบบนั้นเป็นยานพาหนะ

ที่นอกเหนือจากสิ่งดีๆที่เราเห็นดังที่กล่าวมาข้างต้น เรายังรู้สึกได้ถึงพลังในตัวคนหนุ่ม ที่มีความพยายามไม่ย่อท้อ พร้อมเรียนรู้ พลักดันตัวเอง เพื่อครอบครัวในหนทางที่เป็นกัลยามิตรต่อนักเดินทางรวมทั้งตนเอง มันทั้งสร้างความประทับและเกิดประกายพลังบวกอะไรบางอย่างที่จะทำให้การเดินทางของเรานั้นรู้สึกพิเศษมากขึ้นจริงๆ

แต่การที่เราไม่ได้ใช้มืออาชีพในการพาเที่ยวนั้น มีสิ่งหนึ่งที่เราก็ควรที่ชั่งใจไว้ ว่าเราควรที่จะหาข้อมูล รวมทั้งอ่านเรื่องราวต่างๆที่ควรจะต้องรู้มาพอสมควร เพราะหากจะอาศัยการวางแผนหรือข้อมูลหน้างานจากผู้คนที่ยังขาดประสบการณ์นั้น อาจจะทำให้พลาดในสิ่งที่เราต้องการไปได้ และในบางทีการสื่อสารที่อาจจะสร้างความเข้าใจผิด จนต้องอาศัยการแสดงท่าท่าง วาดภาพหรือเปิดรูปประกอบเพื่อให้การสนทนานั้นราบรื่นและเข้าใจตรงกัน แต่ทั้งหมดเราถือเป็นประสบการณ์ของการเดินทางชนิดหนึ่งที่เราชื่นชอบโดยส่วนตัว และเป็นการกระจายรายได้ให้กับคนที่น่าจะมีโอกาสน้อย รวมทั้งการเดินทางของเรายังเป็นบทเรียนให้กับผู้คนเหล่านี้ ได้เรียนรู้ สั่งสมประสบการณ์ที่น้อยคนนักที่จะให้โอกาส เพื่อให้เค้ามีทางเลือกของชีวิตที่มีมากขึ้น ตามปกติที่อังมอไม่มีแขกเป็นนักท่องเที่ยว เขาจะรับส่งสินค้าในตลาด ที่รวมถึงการขนหมากพลู ที่เป็นกิจการของคุณพ่อและภรรยาของเขา

 

หากใครมีโอกาสได้ไปเที่ยว มัณฑะเลย์ แล้วอยากลองนั่งรถของอังมอ เราจะทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ด้านล่าง ถึงรถจะดูแย่เอามากๆ แต่การขับขี่แบบที่ใจเย็น และระมัดระวังอย่างปลอดภัย ของอังมอที่เราจะใช้เป็นข้อตั้งอันสำคัญที่จะแนะนำให้อุดหนุนคนๆมากกว่าความดีที่เรารู้สึกโดยส่วนตัวมากกว่าเหตุผลข้อไหนๆก็ตาม

นามบัตรของอังมอ


 

Thanawat: REMINDER